Wetenschap over voetreflexologie
De bewering dat alle organen en lichaamsdelen in verbinding staan met plaatsen op de voeten, vindt geen ondersteuning in de moderne anatomie en fysiologie. Het “Handboek Andere Geneeswijzen” (2001) van de Verbruikersunie (België) besluit dan ook: "Er is geen enkel bewijs dat bepaalde zones van de voetzool overeenkomen met organen. Er is geen enkel bewijs dat er een ophoping van stofwisselingsslakken zou zijn. Als diagnostische methode is deze methode af te raden. Als ontspannende massage is ze aanbevelenswaard". Voetreflexologen hebben een hierop gerichte opleiding genoten en zijn meestal geen arts. Ze mogen derhalve geen diagnose stellen en worden geacht klanten met medische klachten door te verwijzen naar een arts.
Op 27 januari 2009 heeft de Natural Standard in samenwerking met de medische faculteit van Harvard een onderzoek gepubliceerd naar de effectiviteit van reflexologie. De conclusie daarvan was dat reflexologie weliswaar niet schadelijk is, maar dat er ook zeer weinig bewijs is voor enige effectiviteit. Uitgebreide medische onderzoeken van 2009 en 2011 hebben geen voldoende effectiviteit aangetoond voor de toepassing van reflexology als medische toepassing voor enige ziekte.Een in 2009 systematisch onderzoek met ad random gecontrolleerde peer groep besluit dat: "Gebaseerd op het best mogelijke bewijs is er op heden
geen enkel overtuigend argument dat reflexologie een effectieve behandeling is voor enige medische aandoening.
(bron:wikipedia)
