Historiek
William Fitzgerald, een Amerikaanse keel-, neus- en oorarts, verdeelde in zijn boek genaamd "Zone Therapy"in 1917 het lichaam in 10 verticale zones. Hij stelde dat druk die op een bepaalde plek in het lichaam werd uitgeoefend een verdovende uitwerking had op andere plekken in dezelfde zone. Fitzgeralds theorieën werden verder uitgewerkt door Joe Shelby Riley. Hij verdeelde het lichaam in 4 horizontale zones en begon met het vastleggen van specifieke punten op handen en voeten die een relatie zouden hebben met specifieke delen van het lichaam.Eunice Ingham, een verpleegster en fysiotherapeut, was uiteindelijk degene die alle punten in kaart bracht. Ze schreef twee boeken over het onderwerp. Ook is zij degene die de therapie haar naam gaf.Het heet een "reflex" omdat een behandeling van een punt een reactie heeft op een andere plek in het lichaam: een reflex. Doreen Bayley en Hanne Marquardt studeerden met Eunice Ingham. Zij brachten de therapie naar Engeland en Duitsland in respectievelijk 1966 en 1970. In het jaar 1961 uitte de beroepsvereniging van fysiotherapeuten bezwaren tegen het gebruik van de term therapie in "zonetherapie" en vanaf die tijd werd het woord reflexologie gebruikt. In Nederland werd het onder andere onderwezen bij de opleiding voor schoonheidsspecialiste door Adry Hermans. Zij ontwikkelde oorreflexzonemassagetherapie.
(bron:wikipedia)
